Schmiä diä däi Ebochn doch wo hie

Heid mou iech moal aan Düssldorfä in däi Bfannä haun. Däi Handlsbladdrädagdä Gnüwä had än Gommenda dsu däm schräglichn Därroranschloch in Bombäih väfassd und „Ein trauriger Tag, ein epochaler Tag“ drübä gschriem. Wäi? Ein epochaler Tag? Oofang vo aam dausändjährichm Räich, odä woas? Wadds doch amol ab, du Schwachiebeäschrifdlä, obs wirgli a näie Ebochn wädd, obs wirgli dausend Joar dauäd. Dou had si scho amoal aaner verschädsd. Also dou langsam. Übä Epochen endschäid mä liebä hindähär.