Schmiä diä däi Ebochn doch wo hie

Heid mou iech moal aan Düssldorfä in däi Bfannä haun. Däi Handlsbladdrädagdä Gnüwä had än Gommenda dsu däm schräglichn Därroranschloch in Bombäih väfassd und „Ein trauriger Tag, ein epochaler Tag“ drübä gschriem. Wäi? Ein epochaler Tag? Oofang vo aam dausändjährichm Räich, odä woas? Wadds doch amol ab, du Schwachiebeäschrifdlä, obs wirgli a näie Ebochn wädd, obs wirgli dausend Joar dauäd. Dou had si scho amoal aaner verschädsd. Also dou langsam. Übä Epochen endschäid mä liebä hindähär.

Schäiss-Übäschrifdnä

Naa, ned diee! Des isa gude Überschrifd. Wassi ned leidnä moag is, wenn aaner wiä bäischbielswäis däi Zawodsgi schräibd: „Vorstadtschönheiten„. Un dann zeichd er doa laudä Blummä. Dabäi dengd doch a jedä, dass äa doa Weibä zu säihn griechd. Asua blumbe Oard Gliggs zu ägaunern goann i bloas ablähnä. Deswechnä gäid miä doa aa jedsmoal dä Gaul duäch. Asuwoas mach iech hiä ned. Doa genndä euch draaf verlassnä.